#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ เดือดร้อน ‹ ?“ข้อแรกไปนี้ เราก็วนเข้า ถึงห่วง หนักแล้ว แต่พวกเราทุกคน ในนี้ อาจจะบอกว่า อย่างนั้นคือพาล! อย่างนั้นคือบัณฑิต! , สรุป!ว่า ตกลง เราจะทำให้พอดี ไม่ให้ขาดไป จะอย่างไร? เพราะการกระทำที่เป็นความพอดี ที่เราจะต้องประพฤติ แม้นถึงตรงความไม่กระทำ! เราก็ย่อมถือตรงไปจากความประพฤติคือครอบครัวเรานี้ เราซึ่งเป็นหัว! หรือที่ใดมีหัวคิด ไม่ว่าเรา หรือเขา นั่นก็ยังคงต้องคำนึง! คือถือ มีปรกติต้องใช้หัวคิด ใช้จิตตระหนัก คำนึงไปถึง ซึ่งหัวคิดของเรานี้ คำนึงถึงหลักน้อยกว่าท่าน ถึงแม้นเราจะเพียรอ่านแต่หนังสือราชกิจฯ บ้างแล้ว ด้วยความอิจฉาคนมีหัวคิด! แต่ถึงอย่างนี้ ในห้วงคำนึงของท่าน ท่านก็คงยังได้ที่ ตรง ที่ลึก และสูง ไปได้เพียงพอยิ่งกว่าเรานี่เชื่อและนับถือว่า ถ้านับตนเองเป็น มรดก (โลก!) สืบทอดสัญญามาตาม ก้อนธรรม (วัตถุ) ตัวเรานี้ ยังคงไม่ได้เคยเกิดเป็นน้องชายของพี่ชายที่ไหนที่ใด และก็ยังไม่พบตัววงสังคม ที่ตนจะต้องไปเป็นน้องของใคร ที่ใด และเราก็ยังไม่เคยได้เป็นพ่อของกุมาร เพราะมีอยู่ ได้พอตน เราได้มีแต่กุลธิดา เป็นกรรมเป็นธรรม และมรดกให้ชีวิตเหล่านี้ ก็ให้เราทำได้เอง คือได้ฐานโดยที่ไม่เคยเป็นพ่อ,แม่บุญธรรม หรือเป็นลูกบุญธรรมของใคร แล้วโดยฐานที่ตนเอง จะเป็นอาจารย์ ของใคร ๆ ซึ่งเป็นโดยภาระ เรื่องอย่างนี้ ตนก็ยิ่งจะยังไม่เคยมีเลยถึง ความพาล หรือไม่พาล เมื่อเราท่านยกกันว่า คงหมายถึงความอ่อน หรือยังด้อย นั่นเอง และอีกทั้งการน้อม หรือหาวิธีทางจิต กระทำมนสิการ กันไปโดยธาตุ ด้วยทางหนังสือ ท่าน!ก็ทั้งยังหาอธิบายบทตั้ง ที่อ่อนและด้อย ตรงสรุป ก็ย่อมจะยังไม่รู้ ว่าอย่างไร , แลมาถึงพวกที่เขาเข้ามาศึกษา ลงว่าแต่การทำปลอม หรือที่มุ่ง จะทำมายาให้เป็นประโยชน์ ท่านนั้น ก็ต้องยิ่งซับซ้อน และต้องทุกข์ทน ต่อแต่ความยุ่งยาก! ในวิธีที่ยาก” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “เดือดร้อน” ดูอ้าง rb.gy/qz1aic )
コメントを投稿
1 件のコメント:
#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ เดือดร้อน ‹ ?
“ข้อแรกไปนี้ เราก็วนเข้า ถึงห่วง หนักแล้ว แต่พวกเราทุกคน ในนี้ อาจจะบอกว่า อย่างนั้นคือพาล! อย่างนั้นคือบัณฑิต! , สรุป!ว่า ตกลง เราจะทำให้พอดี ไม่ให้ขาดไป จะอย่างไร? เพราะการกระทำที่เป็นความพอดี ที่เราจะต้องประพฤติ แม้นถึงตรงความไม่กระทำ! เราก็ย่อมถือตรงไปจากความประพฤติ
คือครอบครัวเรานี้ เราซึ่งเป็นหัว! หรือที่ใดมีหัวคิด ไม่ว่าเรา หรือเขา นั่นก็ยังคงต้องคำนึง! คือถือ มีปรกติต้องใช้หัวคิด ใช้จิตตระหนัก คำนึงไปถึง ซึ่งหัวคิดของเรานี้ คำนึงถึงหลักน้อยกว่าท่าน ถึงแม้นเราจะเพียรอ่านแต่หนังสือราชกิจฯ บ้างแล้ว ด้วยความอิจฉาคนมีหัวคิด! แต่ถึงอย่างนี้ ในห้วงคำนึงของท่าน ท่านก็คงยังได้ที่ ตรง ที่ลึก และสูง ไปได้เพียงพอยิ่งกว่าเรา
นี่เชื่อและนับถือว่า ถ้านับตนเองเป็น มรดก (โลก!) สืบทอดสัญญามาตาม ก้อนธรรม (วัตถุ) ตัวเรานี้ ยังคงไม่ได้เคยเกิดเป็นน้องชายของพี่ชายที่ไหนที่ใด และก็ยังไม่พบตัววงสังคม ที่ตนจะต้องไปเป็นน้องของใคร ที่ใด และเราก็ยังไม่เคยได้เป็นพ่อของกุมาร เพราะมีอยู่ ได้พอตน เราได้มีแต่กุลธิดา เป็นกรรมเป็นธรรม และมรดกให้ชีวิตเหล่านี้ ก็ให้เราทำได้เอง คือได้ฐานโดยที่ไม่เคยเป็นพ่อ,แม่บุญธรรม หรือเป็นลูกบุญธรรมของใคร แล้วโดยฐานที่ตนเอง จะเป็นอาจารย์ ของใคร ๆ ซึ่งเป็นโดยภาระ เรื่องอย่างนี้ ตนก็ยิ่งจะยังไม่เคยมีเลย
ถึง ความพาล หรือไม่พาล เมื่อเราท่านยกกันว่า คงหมายถึงความอ่อน หรือยังด้อย นั่นเอง และอีกทั้งการน้อม หรือหาวิธีทางจิต กระทำมนสิการ กันไปโดยธาตุ ด้วยทางหนังสือ ท่าน!ก็ทั้งยังหาอธิบายบทตั้ง ที่อ่อนและด้อย ตรงสรุป ก็ย่อมจะยังไม่รู้ ว่าอย่างไร , แลมาถึงพวกที่เขาเข้ามาศึกษา ลงว่าแต่การทำปลอม หรือที่มุ่ง จะทำมายาให้เป็นประโยชน์ ท่านนั้น ก็ต้องยิ่งซับซ้อน และต้องทุกข์ทน ต่อแต่ความยุ่งยาก! ในวิธีที่ยาก” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “เดือดร้อน” ดูอ้าง rb.gy/qz1aic )
コメントを投稿