#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ คันธชาติ ‹ ?“ศัพท์ นิพพาน! พระอรรถกถา บางแห่ง ตกลง เป็นท่านแสดงว่า เดิม เป็นคำที่คนภายนอกศาสนา ใช้เรียก! การบรรลุธรรม ในศาสนา ดังนี้ครั้ง ฟังดูแล้ว (พิจารณา) ก็ยังมิได้เห็นว่า เราจะได้เข้าใจ ทราบรส หรืออาการอะไร? อย่างไร? เพราะเหมือนได้เห็น แต่เมฆ! แต่ท่านมิได้สำคัญ ตรงทีเดียว ว่า ลมร้อน แดดแรง หรือฝนกระหน่ำมาแล้ว เป็นมาไฉน?ดังนี้ เป็นการมา พูดถึงเปรียบเทียบ กันทางศาสนา ควรที่เขาเทียบ ว่าคำกล่าว ว่าบรรลุ ว่าถึง หรือเข้าถึง อัลเลาะห์ ฮาเลลูยา ก็อันเดียวกัน (ศัพท์) เมื่อมาของบาลีประเทศ ปวงนี้ จะคงตรงที่ อมตะ (ศัพท์) หรืออมร จะต้อง ไปอย่างนี้เลยทีนี้ นิพพานของเราทุกแห่ง ศัพท์ยังมิได้ (ยังไม่วิจิตร) เพราะเหตุผล เข้าใจว่า เดิมตรงที่เป็น บาฐ! เป็นที่แสดงมุขศัพท์ ยกมุขศัพท์บท มุขบาฐ มาจากคนภายนอก (ศาสนา) คำเกิดแล้ว คนภายในเอาเข้ามาพูด ถึงสิ่งที่แท้ ๆ ที่คนภายนอก ใช้เรียก นั้น ตามชาติป่าดง หรือที่ออกจะเถื่อน เป็นคำมิได้พูด หรืออุทาน! ลงด้วยคำที่วิจิตร! อันใด?ตรงเป็นทางตกลง อย่างนี้ ซะมากเลย ว่า ศัพท์ คำว่า ‘นิพพาน’ จึงคงมิใช่ วิเศษอนุกรม อันเพริศ อย่างเต็มเพรียบ ดั่งศัพท์ว่า อัลเลาะห์ ฮาเลลูยา โอม แลอมร , เพราะว่า เริ่มมา คงเป็นการพูดเอะอะมะเทิ่ง แดกดัน อาการของคน กลุ่มที่เพ่งนามธรรม ตั้งตนอยู่ ในทางศาสนาดังนี้ ท่านจึงว่า ‘เป็นถ้อยคำของคนภายนอกศาสนา ที่ใช้ กล่าวถึง อาการ การบรรลุธรรม ในศาสนา’ จรด!นานเนิ่น มาแล้วนี้ คิดว่า เดิม! จะต้องเป็นคำที่ ดิบ! เถื่อน ๆ หรือตรง ๆ สักหน่อย คงมิใช่ศัพท์นามกรที่วิจิตร คัดแต่ง ปรับแปลงมา จนถึงกะเรียกว่า นิรวาณ! หรือตรง เป็นที่ ว่านิภาณะ นิพพาน แล้ว ฉะนั้นดูสนุก! ตรงทีแรก พวกคงจะเสริญ ประชด! หรือคล้าย ๆ ด่าด้วย ซะมากกว่า , คือว่า พวกคนนอกศาสนา อย่างคนป่านั้นบ้าง เขาคงจะประณาม! พวกที่เป็นอาศรม อบรมปริพรต หรือพวกที่เป็นศาสนา ว่า ‘เป็นพวก! อ้ายลิง!ผี เป็นแบบผี ๆ กระทำตน จนมีแต่วิญญาณ เพราะแม้นแต่แค่จะปอกกล้วยกินเอง ก็ทำไม่เป็น’ อย่างนี้ , ครั้งค้น จะหา วิเศษอนุกรม ไปตกแก่คำนี้ ที่วิจิตรเกินกว่านี้ ย่อมเป็นอันที่จะ ไม่พบ!” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “คันธชาติ” ดูอ้าง rb.gy/xvchz5 )
コメントを投稿
1 件のコメント:
#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ คันธชาติ ‹ ?
“ศัพท์ นิพพาน! พระอรรถกถา บางแห่ง ตกลง เป็นท่านแสดงว่า เดิม เป็นคำที่คนภายนอกศาสนา ใช้เรียก! การบรรลุธรรม ในศาสนา ดังนี้
ครั้ง ฟังดูแล้ว (พิจารณา) ก็ยังมิได้เห็นว่า เราจะได้เข้าใจ ทราบรส หรืออาการอะไร? อย่างไร? เพราะเหมือนได้เห็น แต่เมฆ! แต่ท่านมิได้สำคัญ ตรงทีเดียว ว่า ลมร้อน แดดแรง หรือฝนกระหน่ำมาแล้ว เป็นมาไฉน?
ดังนี้ เป็นการมา พูดถึงเปรียบเทียบ กันทางศาสนา ควรที่เขาเทียบ ว่าคำกล่าว ว่าบรรลุ ว่าถึง หรือเข้าถึง อัลเลาะห์ ฮาเลลูยา ก็อันเดียวกัน (ศัพท์) เมื่อมาของบาลีประเทศ ปวงนี้ จะคงตรงที่ อมตะ (ศัพท์) หรืออมร จะต้อง ไปอย่างนี้
เลยทีนี้ นิพพานของเราทุกแห่ง ศัพท์ยังมิได้ (ยังไม่วิจิตร) เพราะเหตุผล เข้าใจว่า เดิมตรงที่เป็น บาฐ! เป็นที่แสดงมุขศัพท์ ยกมุขศัพท์บท มุขบาฐ มาจากคนภายนอก (ศาสนา) คำเกิดแล้ว คนภายในเอาเข้ามาพูด ถึงสิ่งที่แท้ ๆ ที่คนภายนอก ใช้เรียก นั้น ตามชาติป่าดง หรือที่ออกจะเถื่อน เป็นคำมิได้พูด หรืออุทาน! ลงด้วยคำที่วิจิตร! อันใด?
ตรงเป็นทางตกลง อย่างนี้ ซะมากเลย ว่า ศัพท์ คำว่า ‘นิพพาน’ จึงคงมิใช่ วิเศษอนุกรม อันเพริศ อย่างเต็มเพรียบ ดั่งศัพท์ว่า อัลเลาะห์ ฮาเลลูยา โอม แลอมร , เพราะว่า เริ่มมา คงเป็นการพูดเอะอะมะเทิ่ง แดกดัน อาการของคน กลุ่มที่เพ่งนามธรรม ตั้งตนอยู่ ในทางศาสนา
ดังนี้ ท่านจึงว่า ‘เป็นถ้อยคำของคนภายนอกศาสนา ที่ใช้ กล่าวถึง อาการ การบรรลุธรรม ในศาสนา’ จรด!นานเนิ่น มาแล้วนี้ คิดว่า เดิม! จะต้องเป็นคำที่ ดิบ! เถื่อน ๆ หรือตรง ๆ สักหน่อย คงมิใช่ศัพท์นามกรที่วิจิตร คัดแต่ง ปรับแปลงมา จนถึงกะเรียกว่า นิรวาณ! หรือตรง เป็นที่ ว่านิภาณะ นิพพาน แล้ว ฉะนั้น
ดูสนุก! ตรงทีแรก พวกคงจะเสริญ ประชด! หรือคล้าย ๆ ด่าด้วย ซะมากกว่า , คือว่า พวกคนนอกศาสนา อย่างคนป่านั้นบ้าง เขาคงจะประณาม! พวกที่เป็นอาศรม อบรมปริพรต หรือพวกที่เป็นศาสนา ว่า ‘เป็นพวก! อ้ายลิง!ผี เป็นแบบผี ๆ กระทำตน จนมีแต่วิญญาณ เพราะแม้นแต่แค่จะปอกกล้วยกินเอง ก็ทำไม่เป็น’ อย่างนี้ , ครั้งค้น จะหา วิเศษอนุกรม ไปตกแก่คำนี้ ที่วิจิตรเกินกว่านี้ ย่อมเป็นอันที่จะ ไม่พบ!” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “คันธชาติ” ดูอ้าง rb.gy/xvchz5 )
コメントを投稿