#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ ราชมาษ ‹ ?“หากไม่บอกว่า เสียเวลา! ความจริงจะคืออะไร? , ความจริงก็คือ เข้าใจผิด หรือเข้าใจไม่ถูกต้อง มาตั้งนานแล้ว ใช่หรือไม่? เรื่องจึงให้เกิดความบุ่มบ่าม และเลยไป จนกระทั่ง ให้เป็นความยอมรับ ที่ไปถูกตรงที่ถูก แต่ว่า ยอมรับกันไม่ค่อยได้ ซึ่งเราก็บอกอยู่แล้วว่า เราไม่กั้นขวางสิ่งเพ้อฝัน หรือบทจินตนาการ ที่ชีวิตหนึ่ง เอื้อมเกินจะไปถึงตรงที่ไขว่คว้า ไปไม่ถึง , แต่ไม่เคยขัดขวาง เพราะว่า ในที่จินตนาการนั้น ย่อมเป็นการสะดวก เป็นทางราบรื่น และย่อมไม่เป็นการคุกคาม ก้าวก่าย ซึ่งกันและกัน , ดั่งนี้ ก็ย่อมเห็นอยู่แล้วว่า ทุกคน อยากมีจินตนาการ ที่รักดี คือการมุ่งหมาย! ต่อการผ่อนปรน และเอื้ออาทรแต่ทั้งนั้น ก็จำต้องเข้าใจว่า จะเป็นความสมควรต่อกัน ที่จะเพ้อฝันด้วยกัน ด้วยการณ์ กิจ ธุระ ภาระ และวาระ ในแบบที่เป็นประโยชน์ เช่นนั้น ๆ จะพอเป็นไปได้หรือไม่ ในการร่วมเดินทางไปด้วยกัน กับที่พวกเราจะมาเพ้อฝันไปด้วยกันเปรียบว่า ตนหิวน้ำ! เต็มที่ทุกข์ทรมานแล้ว อยากดื่มน้ำบ้าง ก็จริงอยู่ , เพราะว่า เพราะให้ได้รอนแรม จากมา และจะไปอีกแสนไกล แต่ว่า หิวน้ำ! ยังไม่ได้ดื่มน้ำเลย แต่ก็ชื่นใจอยู่ เพราะสายฝน ที่กำลังโปรยปรายความชุ่มชื่น ลงมากระทบ! ให้สัมผัส ให้รู้ ให้เห็นฉะนั้น! เช่นนั้น ไม่ต้องกล่าวว่า ตนพึงปรารถนาจะได้ดื่มน้ำ ในที่นั้นให้หมด ให้แล้ว ให้พ้นสิ้นวาระ ละถึงเวลาจากไปเสียที ควรจะนับว่า เป็นการเสียเวลา หรือไม่ใช่ โดยที่คิดว่า ไม่ต้องไปดื่ม ไม่ต้องกิน ต่อไปแล้ว แต่!หวังว่า ตนจะพึงตราตรึง ค้นคว้า ดื่มด่ำ ระลึกฝึกฝน พิจารณา อยู่ไปกับความชุ่มชื่น ที่ได้รับสัมผัส ว่ารู้ เห็น จรดเพียงเท่านี้แล้วนั้น ก็เพียงพอแล้ว” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “ราชมาษ” ดูอ้าง rb.gy/muuzjo )
コメントを投稿
1 件のコメント:
#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ ราชมาษ ‹ ?
“หากไม่บอกว่า เสียเวลา! ความจริงจะคืออะไร? , ความจริงก็คือ เข้าใจผิด หรือเข้าใจไม่ถูกต้อง มาตั้งนานแล้ว ใช่หรือไม่? เรื่องจึงให้เกิดความบุ่มบ่าม และเลยไป จนกระทั่ง ให้เป็นความยอมรับ ที่ไปถูกตรงที่ถูก แต่ว่า ยอมรับกันไม่ค่อยได้
ซึ่งเราก็บอกอยู่แล้วว่า เราไม่กั้นขวางสิ่งเพ้อฝัน หรือบทจินตนาการ ที่ชีวิตหนึ่ง เอื้อมเกินจะไปถึงตรงที่ไขว่คว้า ไปไม่ถึง , แต่ไม่เคยขัดขวาง เพราะว่า ในที่จินตนาการนั้น ย่อมเป็นการสะดวก เป็นทางราบรื่น และย่อมไม่เป็นการคุกคาม ก้าวก่าย ซึ่งกันและกัน , ดั่งนี้ ก็ย่อมเห็นอยู่แล้วว่า ทุกคน อยากมีจินตนาการ ที่รักดี คือการมุ่งหมาย! ต่อการผ่อนปรน และเอื้ออาทร
แต่ทั้งนั้น ก็จำต้องเข้าใจว่า จะเป็นความสมควรต่อกัน ที่จะเพ้อฝันด้วยกัน ด้วยการณ์ กิจ ธุระ ภาระ และวาระ ในแบบที่เป็นประโยชน์ เช่นนั้น ๆ จะพอเป็นไปได้หรือไม่ ในการร่วมเดินทางไปด้วยกัน กับที่พวกเราจะมาเพ้อฝันไปด้วยกัน
เปรียบว่า ตนหิวน้ำ! เต็มที่ทุกข์ทรมานแล้ว อยากดื่มน้ำบ้าง ก็จริงอยู่ , เพราะว่า เพราะให้ได้รอนแรม จากมา และจะไปอีกแสนไกล แต่ว่า หิวน้ำ! ยังไม่ได้ดื่มน้ำเลย แต่ก็ชื่นใจอยู่ เพราะสายฝน ที่กำลังโปรยปรายความชุ่มชื่น ลงมากระทบ! ให้สัมผัส ให้รู้ ให้เห็น
ฉะนั้น! เช่นนั้น ไม่ต้องกล่าวว่า ตนพึงปรารถนาจะได้ดื่มน้ำ ในที่นั้นให้หมด ให้แล้ว ให้พ้นสิ้นวาระ ละถึงเวลาจากไปเสียที ควรจะนับว่า เป็นการเสียเวลา หรือไม่ใช่ โดยที่คิดว่า ไม่ต้องไปดื่ม ไม่ต้องกิน ต่อไปแล้ว แต่!หวังว่า ตนจะพึงตราตรึง ค้นคว้า ดื่มด่ำ ระลึกฝึกฝน พิจารณา อยู่ไปกับความชุ่มชื่น ที่ได้รับสัมผัส ว่ารู้ เห็น จรดเพียงเท่านี้แล้วนั้น ก็เพียงพอแล้ว” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “ราชมาษ” ดูอ้าง rb.gy/muuzjo )
コメントを投稿